Przyzwyczailiśmy się do wyglądu naszego miasteczka i lubimy je takie, jakie jest. Stuletnie kamieniczki wokół Rynku, kościoły, ratusz – już dawno bez wieżyczki, chociaż trochę szkoda, malownicze uliczki starszej części miasta i trochę pokolorowane bloki w nowszej. Kiedy znikają jakieś elementy utrwalonego w naszej pamięci obrazka – domy czy potężne stare drzewa, które „przecież zawsze tu były”, czujemy dyskomfort przez jakiś czas, może nawet wewnętrznie się nieco buntujemy, a potem przyzwyczajamy się do nowego stanu i już. Tylko nasza pamięć przechowuje coraz bardziej wyidealizowane obrazy ślicznego, małego miasteczka wśród jezior i lasów. Bo jakoś w głębi duszy jesteśmy przekonani, że „i tak nic się nie da zrobić”, „ktoś podjął taką decyzję bez względu na to, czy nam się podoba, czy nie”.
Czy rzeczywiście nasze poczucie, że przestrzeń wokół nas jest ładna, czy też zbrzydła jakoś ostatnio „bo takie czasy”, nie ma żadnego znaczenia? Przecież nawet w dzisiejszych czasach istnieją tysiące miast i miasteczek na świecie, które chcemy odwiedzać i zwiedzać ze względu na to, że po prostu są wciąż piękne. Czy taki, pełen ponadczasowego uroku i rozczulającego klimatu sprzyjającego odpoczynkowi, może być także nasz Czaplinek? Choćby tylko dla nas, jego mieszkańców?
Takie pytania zadają sobie również ci, których zadaniem jest dbać o ład przestrzeni miejskich. Architekci wiedzą jak i co zrobić, żeby linie dachów stuletnich kamieniczek nie urywały się w środku ulicy, żeby między secesyjnymi domami z początku XX wieku nie wyrósł nagle betonowy sześcian z gigantycznymi reklamami, żeby, najprościej rzecz ujmując, harmonia i estetyka naszego otoczenia nie była zaburzona tylko dlatego, że „żyjemy w innych czasach i zmieniły się technologie”. Mądrzy i wrażliwi architekci czasem tą wiedzą chcą się też podzielić.
Od 8 listopada br. na rogu czaplineckiego Rynku i ul. Sikorskiego, w oknie wystawowym, którego nie sposób nie zauważyć, wyeksponowano prace studentów architektury Politechniki Poznańskiej, którzy przez pół roku zajmowali się małym fragmentem naszej przestrzeni miejskiej. W swoich projektach uwzględniali istniejącą i nieistniejącą już historyczną zabudowę, ważne zdarzenia z dziejów naszego miasteczka np. komandorię templariuszy, współczesne potrzeby mieszkańców, a także takie techniczne uwarunkowania, jak poziom nasłonecznienia badanej ulicy czy też sposoby zagospodarowania wód opadowych, łącząc to wszystko z najnowszymi dostępnymi technologiami. Powstało w ten sposób kilkanaście interesujących koncepcji ewentualnej zabudowy fragmentu ul. Sikorskiego. Wciąż można je obejrzeć, dać się nimi zaskoczyć lub zachwycić, a nawet o nich podyskutować, wyrazić swoją opinię na fb Gminy Czaplinek lub w Biurze Promocji Gminy. Wystawa będzie dostępna do końca listopada.
Sprawujący opiekę merytoryczną nad młodymi architektami profesor Radosław Barek spotkał się z mieszkańcami Czaplinka 18 listopada. W poniedziałkowe popołudnie Świetlica Miejska ( Rynek 1) zgromadziła zacne grono zainteresowanych estetyką naszego otoczenia czaplinecczan, na czele z burmistrzem Marcinem Naruszewiczem oraz kierownikiem Referatu Planowania, Rozwoju Gospodarczego i Promocji UM Dariuszem Sapińskim. Multimedialna prezentacja na temat podstaw wiedzy o ładzie przestrzennym wzbudziła spore zainteresowanie, szczególnie w tych jej częściach, które oparte były na przykładach budynków i ulic Czaplinka, zarówno w przeszłości, jak i w teraźniejszości. Nie obyło się bez ożywionej dyskusji, w której głównie wyrażano obawy co do możliwości realizacji ambitnych estetycznie projektów oraz podkreślano trudności współpracy z urzędnikami odpowiedzialnymi za powstawanie nowych obiektów i zgody na remonty najpiękniejszych choćby zabytkowych kamieniczek. Uczestnicy spotkania zgodnie uznali, iż tego typu wykłady w naszym środowisku powinny odbywać się częściej i gromadzić różne grupy wiekowe i społeczne. Czego sobie i Państwu życzę.
Alina Karolewicz czaplinek.pl